یکی از سوالاتی که در رابطه با پیامبر اعظم (صلی الله علیه وآله وسلم) مطرح است ؛ فرموده  پیغمبر (ص( مبنی بر آن است  که «سوره‏ هود و نظایر آن مرا پیرکرد»
سوال شده است که آن سوره ها کدامند و علت این بیان پبامبر جه بوده است ؟
در جواب می گوییم ؛ آن سوره ها عبارتند از: سوره هود ، نبأ ، واقعه و مرسلات ؛اما علت این بیان پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) آن است که : خدای متعال در آیه 112 سوره هود خطاب به پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) می فرماید: «پس همان گونه که فرمان یافته ای ، استقامت کن ، و نیز کسانی که با تو به سوی خدا آمده اند (باید استقامت کنند) و طغیان نکنند ، که خداوند آنچه را انجام می دهید می بیند .»
در تفسیر مجمع البیان از ابن عباس روایت شده: «هیچ آیه ای شدیدتر و مشکل تر از این آیه بر پیامبر(صلی الله علیه وآله) نازل نشد; لذا هنگامی که اصحاب از آن حضرت پرسیدند: چرا به این زودی موهای شما سفید و آثار پیری نمایان شده است ؟ فرمود: مرا سوره هود و واقعه پیر کرد .»

یادآوری می شود که آیه یاد شده شامل چند دستور مهم است: استقامت و پایداری برای خدا ; رهبری و مبارزه در مسیر حق و عدالت .

 چنان که در برخی روایات نیز وارد شده است که پیامبر(صلی الله علیه وآله) ، فرمودند: «پیر کرد مرا سوره هود ، برای خاطر این آیه» و اشاره فرمودند به آیه هود ، 112 و با آن که شبیه این آیه بدون «و من تاب معک» در سوره شوری نیز وارد شده است ، ولی حضرت فقط نام سوره هود را می برند؛ این برای آن است که خدای تعالی استقامت امت را نیز از ایشان خواسته است و حضرت بیم آن داشت که مأموریت انجام نگیرد و گرنه خود آن حضرت استقامت داشت .
از طرف دیگر ، مضامین اغلب آیاتِ این چهار سوره ، درباره آغاز قیامت و کیفیّت حساب و کتاب و عذاب های الهی در روز رستاخیز است به گونه ای که سوره نبأ ـ در آغاز سوره ـ از حادثه بزرگ نبأ عظیم یاد می کند که منظور ، روز قیامت است .
هم چنین در سوره واقعه ، اخبار تکان دهنده ای از حوادث هول ناک و مجازات مجرمان در روز قیامت آمده است و لحن سوره مرسلات نیز ، مشابه سه سوره دیگر است که خداوند مطلب خود را با قسم های شدید شروع می کند و وعده وقوع حتمی قیامت را می دهد و چند بار بعد از هر فراز از سخنان خود می فرماید: «وَیْلٌ لِّلْمُکَذِّبِین; وای بر تکذیب کنندگان ، در آن روز .» (آیات: 15 ، 19 ، 24 ، 28 ، 34 ، 40 ، 45 ، 47 ، 49); چنان که برخی از مفسّران گفته اند: یکی از علّت هایی که این چهار سوره ، سبب پیری زودرس در پیامبر(صلی الله علیه وآله) شدند ، همین معانی است; چون خود پیامبر(صلی الله علیه وآله) ، اهل یقین بود ، گویا این حوادث را با چشم خود می دید و برای او فراتر از یک خبر بود; به همین جهت بیش تر بر او تأثیر می گذاشت; از طرف دیگر ، چون ایشان ، پیامبر رحمت بود و تحمّل عذاب امّت خود را نداشت ، وقتی از طریق این آیات مطلع می شد که عده ای از امّت او بر اثر گمراهی ، به این عذاب ها گرفتار می شوند ، رنج می برد; مانند رنج بردن پدری که فرزندش ، بر اثر خطایی که مرتکب شده ، پیش چشمش شکنجه و عذاب شود . این مسئله نیز ، سبب ناراحتی و نگرانی بیش از حدّ پیامبر(صلی الله علیه وآله) می شد و این چند چیز روی هم ، باعث شدند تا پیامبر(صلی الله علیه وآله)  ، زودتر از موعد طبیعی پیر شوند .